De familie Basyuni uit Syrië, van links naar rechts, Jamila, Kamal, Yousef, Shamasa, Mariam, Murad, Rajab, Mohammed. Wanneer je namen noemt- kent van mensen dan is het al een eerste stap. De stap naar “Dichten…?” Twee soorten/vormen van dichten zijn er. Dichten als een verhaal/ervaring vertellen/schrijven in een bepaald ritme met klanken van woorden (een soort van taalmuziek)
en je kunt ook ‘afstanden of gaten’ tussen jezelf en andere mensen proberen te dichten. Met het eerste dichten won Sybrig Bethlehem op 26 januari jl. op ‘de dag van het gedicht’ in het Gysbert Japixchûs te Boalsert een prijs. Drie prijzen werden er vergeven, de eerste prijs was voor een interview, de tweede ging naar een fictief kerstverhaal en de derde prijs was voor Sybrig. Haar prijs was €100 voor de Doarpsomropper en voor Sybrig een eervolle vermelding. Omdat het een gedicht was werd er een stuk voorgedragen uit ‘wer’t de wyn waait’. Mooie alliteratie en het riep de herfstsfeer onmiddellijk weer op, vond de jury. Het tweede dichten is praktischer. Als voorbeeld neem ik de familie Basyuni uit Syrië, nog niet zo lang woonachtig op de Sint Martensdyk 24. In gedeeltes kwamen ze, een hele poos gescheiden van elkaar. Bij dit soort dichten zijn er veel hobbels en bobbels te nemen, ook met heel veel papierwerk, (zonder dichtregels…). Vrijdag 10 februari was de familie compleet en ze staan nu in Doarpsomropper… een manier om de afstand tussen de Scharnegoutumers en nieuwkomers te dichten. Deze mensen ‘dichten’ hartelijk mee met thee en koekjes uit Syrië en van hen is een mooie foto gemaakt.
