Buurman 2 ploetert door en buurman 1 duwt me naar het bordje, dan pas zie ik wat ze van plan zijn. Er ligt een bijna onzichtbaar paadje dat weer helemaal zichtbaar moet worden. Buurman 1 zet nog een vergelijking neer van vrouwen met make up die dat er ‘avonds afhalen en zo horen bomen met paadjes onkruidvrij gemaakt te worden, bij tijd en wijle. Ik vervolg mijn weg en waarschuw de voorzitter van het dorpsbelang die aankomt lopen om de boel wat in de gaten te houden. Deze ‘Grumpy old men’ zijn ooit ook (hang)jong(eren) geweest. Als ik later een als een paparazzi mijn fiets achter een andere boom zet, hoor ik buurman 2 voorovergebogen zeggen: ‘de fotograaf niet van het werk houden’. Gezellig die oranje- en/of eensgezinde (in hun ergernis over het zovele onkruid) buurmannen. Of het nu hun eigen paadje is of niet. het is schoon….!
Buurman en buurman aan het werk. Tijdens een avondkuier zie ik twee buurmannen eensgezind met schoffel, handschoenen en een container bij een boom. Een hondenbezitter ziet de werkzaamheden aan en wil morgen nog wel met onkruidverdelger langs komen. Ik vraag plichtsgetrouw of dit nieuws is voor de Doarpsomropper en zie dan pas dat het een speciale boom is met een bordje waarop valt te lezen dat deze lindeboom ter ere van de geboorte van Amalia is 7 december 2004. Natuurlijk is dit nieuws, vindt buurman 1. De hondenbezitter helpt mee met de kop te bedenken: iets met “” gif en Oranjevereniging?” Hij gaat verder en moet dan nodig de hond verder uit laten verlaat ons met de opmerking dat het onkruid dus ook al weer 12 jaar is…